Kiedy odpowiemy na wszystkie pytania, dorzucimy w ramach ilustracji zdjęcia i próbkę swojego głosu aplikacja stworzy wirtualny odpowiednik naszej rozmowy – cyfrowego awatara, który będzie mógł komunikować się z innymi w sposób jak najbardziej zbliżony do nas, gdy oryginału już nie będzie wśród żywych. Oczywiście będzie to jedynie algorytm przetwarzające wrzucone mu wcześniej do obróbki dane, jednak może wielu osobom dać poczucie obcowania z przedłużeniem istnienia osoby, której już z nami nie ma.
Nietrudno jest znaleźć wiele zastosowań takiej aplikacji. W przypadku osób, które nagle straciły bliskich, albo doświadczyły niespodziewanej traumy, która nie pozwoliła nigdy pozamykać pewnych osobistych spraw, może to być szansa na znalezienie ukojenia. Nawet, jeśli mamy świadomość, że nie rozmawiamy z prawdziwą istotą, a jednie ciągiem komend w maszynie, które sprawnie wykorzystują przesłane kiedyś dane.
Jednocześnie, niestety, takie narzędzie może też stać się cenne dla oszustów i wyłudzaczy, który będą próbowali się powoływać na sfabrykowane wspomnienia i testamenty. Oczywiście możecie nam zarzucić pesymizm i będziecie mieli rację. Jednak warto pamiętać, że najpiękniejsze wynalazki mogą zostać użyte w niepowołanym celu, ot ludzka natura. Z drugiej strony, ludzką naturą jest przekazywanie sobie wiedzy z pokolenia na pokolenie, czego dowodzą tradycje ustne, pisane, drukowane i właśnie powstające – cyfrowe.
Z pewnością taka „cyfrowa pocztówka” zza grobu nie zapełni luki po zmarłych, ale może przyczynić się do pogodzenia się z faktem przemijania. Może dzięki temu uda się choćby kilku osobom wysłuchać co rodzice mieli im do powiedzenia, ale nie mieli odwagi zrobić tego za życia? Na pewno HereAfter nie będzie narzekał na brak chętnych.
Polecany artykuł:
