Zespół Nine Inch Nails, którego jedynym stałym (a niekiedy jedynym w ogóle) członkiem od samego początku pozostaje założyciel, lider, frontman, główny kompozytor i autor tekstów Trent Reznor, zwrócił na siebie uwagę rynku już debiutancką płytą. Krążek Pretty Hate Machine zaprezentował nowe brzmienie metalu, który tu połączony został z elektroniką, samplami, synth popem, rockiem alternatywnym i industrialem. Grupa szybko wyruszyła w trasę po całym świecie, by promować album, jednak Reznor natychmiastowo przekonał się, że rynek muzyczny rządzi się własnymi, nie zawsze odpowiadającymi mu zasadami. Swoją wściekłość na taki stan rzeczy muzyk zaprezentował już na przełomowej EP-ce Broken, jednak te niszczące uczucie tylko dojrzewało w nim przez kolejne lata, by w końcu znaleźć ujście na drugim w kolejności albumie studyjnym NIN, znanym także jako "Halo 8".
"The Downward Spiral" - nagranie i koncept albumu
Pierwsze pomysły na wydawnictwo zaczęły rodzić się w głowie Reznora już w trasie w 1991 roku. Już wtedy artysta był tak pełen sprzecznych emocji, z naciskiem na te negatywne, jak złość, smutek, poczucie beznadziei, że jego bliscy przyjaciele polecili mu, by skorzystał z leczenia farmakologicznego, z czego on sam nie chciał skorzystać. Ukojenia szukał w muzyce - to ją postrzegał jako najlepsze źródło do tego, by dać ujście tym wszystkim złym uczuciom, które towarzyszyły mu od lat.
Poszukując najbardziej odpowiedniego miejsca na nagrania płyty, Trent dotarł do niesławnej posiadłości 10050 Cielo Drive, w której w sierpniu 1969 roku członkowie sekty "Rodzina Mansona" dokonali brutalnego mordu aktorki Sharon Tate i kilku innych osób. Muzyk wynajął dom i stworzył w nim studio nagraniowe, które nazwał "Le Pig", odnosząc się w pewnym stopniu do krwawych napisów, które mordercy zostawili na drzwiach w posiadłości. Do roli producenta płyty zaangażowany został Flood, który po latach nie ukrywał, że był zupełnie przerażony autodestrukcyjnymi zachowaniami Reznora. Ten zaś do współpracy w nagraniach zaprosił znajomych muzyków: Chrisa Vrenna, Adriana Belewa, Danny'ego Lohnera, Andy'ego Kubiszewskiego, Stephena Perkinsa i Charliego Clousera.
Reznor przystępując do prac nad projektem miał pomysł na w pół autobiograficzny album koncepcyjny, opowiadający o bohaterze, zatracającym się w swoim szaleństwie, smutku, a wszystko to w towarzystwie religii, dehumanizacji, przemocy, chorób, narkotyków, seksu, aż w końcu następującego na samym końcu samobójstwa. W czasie nagrań Trent zmagał się z uzależnieniem od środków odurzających, szczególnie kokainy, alkoholu, miał zaburzenia lękowe i depresję, a z problemami poradził sobie dopiero prawie siedem lat po premierze płyty.
Wydanie i przyjęcie wydawnictwa
Płyta została wydana pod tytułem The Downward Spiral, który w świetny sposób oddaje cały jej koncept, 8 marca 1994 roku. Album osiągnął kolosalny sukces krytyczny i zadebiutował na drugim miejscu na liście w Stanach Zjednoczonych. Także krytycy wyrazili podziw dla projektu, doceniając jego szczere i do bólu ostre i dosadne teksty, mocne brzmienie i eklektyczny charakter. Dziś album ten postrzegany jest jako jeden z najważniejszych z dekady lat 90., ale także w muzyce w ogóle. Magazyn "Rolling Stone" umieścił go na 122. pozycji swojej listy 500 płyt wszech czasów. Z projektu jako główne single zostały wydane utwory March of the Pigs i jeden z najbardziej rozpoznawalnych z repertuaru NIN, czyli Closer, oraz Piggy i Hurt jako numery promocyjne.
Jakie ciekawostki skrywa The Downward Spiral? Sprawdź w galerii na samej górze!
