Napisany przez Platona dialog między Sokratesem a Fajdrosem pokazuje sceptyczne podejście greckiego myśliciela do nowego wynalazku jaki zaczął stawać się coraz bardziej popularny: pisma. Autor tekstu wkłada w usta słynnego filozofa krytykę tego sposobu gromadzenia wiedzy jako ograniczającego zarówno przekaz jak i możliwości rozwoju pamięci zapisującego. W skrócie: tylko przekazując sobie mądrość ustnie możemy dowieść jej prawdziwości, spisana na papierze będzie podatna na krytykę i tym samym bezwartościowa.
W świecie cyfrowych technologii, gdzie niektóre dzieci szybciej uczą się obsługiwać ekrany dotykowe niż pisać i czytać pojawia się pytanie, czy pismo ręczne ma jeszcze jakąkolwiek rację bytu. Historia zatoczyła koło, jednak tym razem to pismo jest na pozycji broniącego się przed zastąpieniem przez nowszy wynalazek.
Trójka naukowców z uczelni w Barcelonie oraz Murcji przekonuje na łamach „The Converstation”, że ręczne pismo nie powinno zostać odłożone do lamusa. Zwracają uwagę na wyniki wcześniejszych badań wskazujące na związek ruchu i wykorzystania ciała z zapamiętywaniem oraz identyfikowaniem pojęć. To, że w tak wielu kulturach podzielono świat na lewo i prawo tak, że na przykład każda ręka jest do innych sfer lub czynności, a kierunek definiuje rolę oraz wartość pokazuje jak z uczeniem i myśleniem związana jest cielesność.
Istnieją także badania wskazujące na to, że uczenie się tych samych symboli z robieniem notatek ręcznie jest skuteczniejsze niż notowanie na klawiaturze. Najwidoczniej gest i ruch związany z poznawaniem danego pojęcia zapisuje się trwalej w pamięci niż wciskanie klawiszy, które jest takie samo dla tysięcy pojęć. Z drugiej strony są także badania wskazujące na to, że pisząc ręcznie mniej obciążamy mózg, co także daje mu lepsze możliwości uczenia się. To trochę jak z komputerami: pisanie zużywa mniej przysłowiowej „pamięci RAM” mózgu niż obsługa klawiatury.
Kolejnym istotnym aspektem jest porządkowanie wiedzy. Przywoływane przez naukowców i opublikowane w „Sage Journals Home” badanie pokazuje, że teksty pisane ręcznie są często znacznie lepiej zredagowane i ułożone niż tworzone z pomocą klawiatur.
W 2016 roku w Finlandii ograniczono nauczanie ręcznego pisania w szkołach do pierwszego roku szkoły podstawowej. Już wtedy decyzja ta była szeroko krytykowana przez pedagogów. Zapewniali, że pisanie jest ważne w rozwoju psychomotorycznym dziecka i zamiana go na pisanie maszynowe, które rzekomo ma się bardziej przydać w dorosłym życiu, odetnie maluchy od takiego treningu rozwojowego.
