W trakcie swojej kariery Harvey zawsze dbała o to, aby każdy etap jej rozwoju prowadził ją w nowe miejsce, ale jej najnowsza muzyka jest śmiała i oryginalna nawet jak na jej własne standardy. Pełna poczucia cyklicznego powrotu do nowych początków. Nowe piosenki, jak mówi artystka, oferują "przestrzeń do odpoczynku, ukojenie, pocieszenie, są balsamem dla duszy - co jest bardzo aktualne w czasach, w których się znajdujemy".
Historia „I Inside the Old Year Dying” sięga sześć lat wstecz, do końca trasy w 2017 r. promującej jej ostatni krążek i tego, jak Harvey czuła się zaraz po niej. To, co bardzo odczuwała, to fakt, że gdzieś w niekończącym się cyklu albumów i tras koncertowych, straciła połączenie z samą muzyką, świadomość, która była niepokojąca.
Nie był to bynajmniej czas twórczego wycofania: dzięki mentoringowi szkockiego poety Dona Patersona pracowała nad „Orlam”, znakomitym dziełem poetyckim - drugim, po wydanym w 2015 roku „The Hollow of the Hand” - które ukazało się w ubiegłym roku i stało się jedną z kluczowych inspiracji nowego albumu. Były też reedycje poprzednich krążków, a w nowych wydaniach także ich wersje demo, które ukazały się w latach 2020-2022. Ale ostatecznie dwie rzeczy zaczęły ją pchać w kierunku nowych piosenek, muzyki i dźwięków.
Jednym z nich było wspomnienie spotkania z artystą i filmowcem Stevem McQueenem, w Chicago, w okresie „Hope Six”. Jego radą było przypomnienie sobie, co kocha w słowach, obrazach i muzyce oraz odłożenie koncepcji napisania "albumu", by skupić się na tych trzech pasjach i bawić się nimi. Inny katalizator powrotu do muzyki był prosty - sam akt grania jej. Wzięcie do ręki gitary lub gra na pianinie ulubionych piosenek takich artystów jak Nina Simone czy Bob Dylan - potwierdziło jej pasję do tej formy sztuki.
Wkrótce coś zaczęło się układać w całość. Kiedy Harvey rozpoczęła pisanie nowych piosenek, pojawiło się wyzwalające dla niej samej poczucie tworzenia muzyki, a nie pierwsze kroki w cyklu album-trasa-album-trasa. Czerpała z poczucia twórczej wolności, które odczuwała w przeszłości podczas pracy nad ścieżkami dźwiękowymi i w teatrze. Jednocześnie zmieniała się jej perspektywa, z dala od wielkich tematów „Let England Shake” i „Hope Six” ("patrząc na wojnę, politykę, świat"), w kierunku czegoś bardziej intymnego i ludzkiego.
Nowości od PJ Harvey
Nowe utwory, jak mówi Harvey, "wyszły ze mnie w ciągu około trzech tygodni". Ale to był dopiero początek. Kluczem do tego, co wydarzyło się później - w Battery Studios, w północno-zachodnim Londynie - była trójstronna twórcza więź, która trwa już prawie trzydzieści lat, pomiędzy Harvey, jej stałym współpracownikiem i twórczym partnerem Johnem Parishem oraz Floodem.
Studio było ustawione na granie na żywo i to wszystko, co robiliśmy" - mówi. Trudno przecenić znaczenie tego faktu: jeśli "I Inside the Old Year Dying” jest bardzo namacalną, ludzką płytą, to po części dlatego, że właściwie wszystko na niej jest zakorzenione w improwizacji - spontaniczne występy i pomysły, nagrane w momencie ich powstawania. Jest w tych piosenkach coś głęboko podnoszącego na duchu i odkupieńczego, czego przykładem jest premierowy singiel "A Child's Question, August". "Myślę, że nowa płyta jest o poszukiwaniu intensywności pierwszej miłości i głębszego znaczenia. Nie, żeby musiało być jakieś przesłanie, ale uczucie, które mi towarzyszyło przy tworzeniu tej płyty to uczucie miłości - jest zabarwione smutkiem i stratą, ale to nadal jest miłość - mówi Harvey.
Polecany artykuł:
PJ Harvey w Polsce!
Artystka zawita do Polski w październiku i zagra dwa koncerty:
- 24.10 Warszawa, Palladium
- 25.10 Warszawa, Plladium
PJ Harvey
PJ Harvey przyciąga uwagę od początku swojej kariery i jest jedyną muzyczką, która otrzymała brytyjską nagrodę Mercury Music Prize więcej niż raz, wygrywając najpierw w 2001 r. za „Stories From The City, Stories From The Sea” i ponownie w 2011 r. za „Let England Shake”. Utalentowana poetka i artystka wizualna, a także muzyczka i autorka tekstów, jej twórczość uderza swoją oryginalnością: jest żywa, wciągająca i wyrazista. Od czasu wydania albumu „The Hope Six Demolition Project”, który stał się numerem jeden w jej rodzinnej Wielkiej Brytanii, artystka tworzyła kompozycje na potrzeby sceny i ekranu, ostatnio do cieszącego się uznaniem miniserialu Sharon Horgan „Bad Sisters”.
