Uznany jako prawdziwy i oryginalny szampan może być tylko wytwarzany we francuskim regionie Champagne i powinien powstawać z trzech gatunków winogron: chardonnay, pinot noir i pinot meunier. To oficjalne przepisy Unii Europejskiej, ale potraw, które zostały zatwierdzone jako lokalne dobra i w ten sposób zabezpieczone przed podrabianiem jest znacznie więcej. Polska także stosuje podobne przepisy by zabezpieczać interesy lokalnych wytwórców.
Dzięki temu takich rzeczy jak dolnośląskie begle, kujawsko pomorska dzięgielówka, lubelskie parowańce czy małopolski oscypek i bryndza podhalańska to nazwy, których mogą używać tylko przestrzegający zasad tworzenia tych produktów i korzystający z lokalnych tradycji oraz wytwórstwa. Wielkie sieci handlowe nie mogą ot tak nazywać swoich produktów w ten sposób i korzystając z lepszych warunków rynkowych wycinać lokalną konkurencję.
Teraz na Listę Produktów Tradycyjnych trafiło najsłynniejsze warszawskie ciastko. Wuzetka, czyli dwa piętra kakaowego biszkoptu z bitą śmietaną pomiędzy i na wierzchu, udekorowane czekoladą i doprawione marmoladą, to symbol stołecznej tradycji cukierniczej. Jego korzeni należy szukać w czasach powojennych, a nazwa ma aż trzy legendy dotyczące jej genezy. Pierwsza zakłada, że wuzetka pochodzi od nazwy trasy WZ (wschód-zachód), którą budowano w Warszawie w latach 1947–49. Inne wytłumaczenie to rozwinięcie skrótu jako „wypiek z kremem”, co miało być techniczną nazwą tego produktu. Wreszcie są także tacy, którzy wiążą nazwę z Warszawskimi Zakładami Ciastkarskimi, w skrócie WZC.
Do tej pory receptura ciastka była dostępna i szeroko rozpowszechniona w całej Polsce. Jednak teraz jeśli będzie się chciało takie ciastko nazwać warszawską wuzetką trzeba będzie moc poświadczyć, że zostało ono przygotowane w stolicy i zgodnie z tradycją.
