Czwartego listopada 1922 roku w pobliżu miasta Luksor odnaleziono prawdziwy skarb. Sukces archeologów rozbudził głód naukowców i zainteresowanie turystów. Egiptologia stała się modna, a widzowie walili drzwiami i oknami na wystawy, gdzie prezentowano zabytki odnalezione w grobie faraona. Potem zaczęły dziać się dziwne rzeczy.
Dziś wiemy, że tak zwana „klątwa Tutanchamona” to nowoczesna legenda, jednak w latach trzydziestych ubiegłego wieku i przez wiele lat później była powtarzana przez ludzi i środki masowego przekazu. Według niej wszystkich członków ekspedycji, która weszła do grobu miała spotkać straszliwa kara. Zakłócenie spokoju mumii faraona miało ściągnąć na archeologów klątwę z zaświatów.
Kilka miesięcy pod dokonaniu odkrycia w Kairze umiera George Herbert, wybitny egiptolog, który sfinansował ekspedycję. Został ugryziony przez komara, później zaciął się w miejscu ukąszenia podczas golenia, co doprowadziło do zakażenia krwi. Co ciekawe, kilka tygodni wcześniej Marie Cowell, znana jako medium, opublikowała w New York World list, który rzekomo miały jej podyktować siły nadprzyrodzone. Ostrzegały w nim przed klątwą, która spadnie na każdego, kto złamie pieczęcie grobowca.
W maju 1923 roku George Jay Gould I wrócił z podróży do Egiptu. Podczas tej wizyty odwiedził grobowiec Tutanchamona i zaraz potem dopadła go gorączka. Zmarł na Lazurowym Wybrzeżu, gdzie udał się wprost z Egiptu. W 1928 roku archeolog Arthur Cruttenden Mace, jeden z odkrywców, którzy weszli do grobowca faraona, umiera na zapalenie płuc i opłucnej. Sekretarz Howarda Cartera (głównego archeologa i odkrywcy grobowca), kapitan Richard Bethell, zakończy przedwcześnie życie w 1929 roku. Wreszcie sam Carter, który grobowiec otworzył, zmarł w 1939 na ziarnicę złośliwą. Chociaż było to 17 lat po wyprawie, legenda była na tyle silna, że i ten zgon przypisywano klątwie. Dziś wiemy, że wszystkie te zgony miały przyczyny zupełnie „z tego świata”. Mit klątwy jednak zakorzenił się na tyle, że przeniknął do popkultury. Dobrym przykładem jest film grozy „Krew z grobowca mumii” nakręconego przez wytwórnię Hammer Horror w 1971 roku.
Co naprawdę znaleziono w grobowcu?
Nie trzeba legend by opisać sensacyjne znaleziska z 1922 roku. Do dziś Tutanchamon jest symbolem starożytnego Egiptu, a zabytki z jego grobowca stanowią wzór wyobrażeń o tamtych czasach. Wśród skarbów grobowca wyróżnia się sztylet faraona. Mający ponad 2 tysiące lat artefakt został wykonany z „niebiańskiego żelaza”. Badający go naukowcy potwierdzili, że w istocie jest on wykuty z meteorytu, który spadł w tamtej okolicy.
Równie fascynujące jest drzewo genealogiczne Tutanchamona, które także znajdowało się w grobowcu. Zwyczaje królewskich rodów XVIII dynastii możemy przyrównać do znanych z serialu fantasy „Ród Smoka”. Małżeństwa zawierano w obrębie bliskiej rodziny, bracia poślubiali siostry, ojcowie żenili się z córkami. To bardzo utrudnia dokładne badanie historii i odtworzenie wiernie chronologii. Tutanchamon był ostatnim męskim potomkiem swego rodu. Co ciekawe, po otwarciu grobowca Carter zapisał, że faraon został zmumifikowany z penisem w stanie pełnej erekcji, co miało symbolizować dar płodności od boga Ozyrysa.
Niesamowitym skarbem jest złota maska faraona, w której został pochowany. Do dziś jest ona jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Starożytnego Egiptu i jego kultury. Sam bogato zdobiony hieroglifami grobowiec jest także archeologicznym skarbem.
W sto lat po tym sensacyjnym odkryciu piaski pustyni odsłaniają wciąż przez archeologami nowe skarby. W Egipcie co jakiś czas dochodzi do nowych odkryć i według egiptologów jest jeszcze wiele do zbadania i odnalezienia. Na szczęście nikt nie ma na myśli żadnych dołączonych w pakiecie klątw.
Polecany artykuł:
