Była to mieszanka osobowości i doświadczeń, której przyświecał jeden cel – stworzenie filmu dokumentalnego.
Młodzież z Polski i Grecji nie była gotowa na to, co wydarzyło się podczas pierwszej wizyty. Uczniowie organizacji Refocus nie mogli opuścić Morii – obozu dla uchodźców, ówcześnie największego w Europie. Głównym powodem była pandemia, choć oczywiście zamieszkiwanie obozu, nie sprzyja współpracom europejskim. Młodzi Afgańczycy i Irańczycy zostali zainspirowani do poznania reszty grupy poprzez nagrywanie filmów o sobie. W ten właśnie sposób rozpoczęła się praca nad tematem filmu.
Chciałabym napisać, że grupa wpadła na genialny pomysł i zaczęła się preprodukcja filmu. Niestety, trzeciego dnia pobytu na Lesvos, w obozie wybuchł pożar, który pozostawił nowo poznanych przyjaciół bez „dachu” nad głową. Wszystko spłonęło.
Wbrew wszelkim przeszkodom i barierom
Po krótkiej przerwie, grupa wróciła do pracy. Nawiązała kontakt z Dziećmi z Dworca Brześć – organizacją pomagającą uchodźcom z Czeczeni i Ukrainy. Przy każdym spotkaniu ekipa się rozszerzała i coraz trudniej było znaleźć temat filmu. Materiału było pełno, scenariusza brak!
Wojna w Afganistanie, wojna w Ukrainie, ucieczki z Czeczeni – to wszystko brzmi okrutnie, lecz ludzie pracujący nad tym projektem dalej się uśmiechali. Dalej tańczyli i śpiewali. Dzielili się swoją kulturą i poznawali siebie nawzajem. W końcu przyszedł temat. Dlaczego by nie zrobić filmu o sobie?
Yaser - metalowiec z Afganistanu, który podąża za marzeniami
O młodym chłopaku, metalowcu, który uciekł z Afganistanu by zapewnić jakikolwiek byt rodzinie, lecz na co dzień marzy o produkowaniu muzyki. O dziewczynie, która śpiewem i gotowaniem, wyraża miłość swojej kochanej Ukrainie. O młodym mężczyźnie, co wyleciał z Polski by w pełni żyć swoją prawdą i bez ukrywania się, kochać kogo zechce. I o wielu innych osobach, które uczestniczyły w tym projekcie ale też o mnie, dziewczynie, która chyba nie ma żadnych problemów…przynajmniej w porównaniu do bohaterów filmu.
W skrócie, grupa młodych ludzi zamieszkujących Unię Europejską z różnych przyczyn, postanowiła opowiedzieć historię cierpienia, straty i bezradności. Natomiast wyszła im historia o akceptacji, przyjaźni i przede wszystkim miłości. Znajdzie się w niej m.in. wywiad z Paulem Mazurkiewiczem z Cannibal Corpse który Yaser przeprowadził i sam stworzył do niego pytania.
i
