Dzień, w którym Paul McCartney ogłosił odejście z The Beatles: “Nie mam w planach na przyszłość komponowania z Lennonem”

W drugiej połowie lat 60. The Beatles byli na prawdziwym szczycie. Od 1966 do 1969 roku formacja wydała sześć płyt, w tym te postrzegane dziś jako kluczowe w całej jej dyskografii: Revolver, Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, "The White Album" i Abbey Road.

Jednak już w trakcie nagrań The Beatles było jasne, że w grupie dzieje się coraz gorzej, a konflikty, również te o podłożu biznesowym, są coraz bardziej powszechne, do tego każdy z członków grupy zaczął angażować się w poboczną, solową działalność. W trakcie nagrań "Białego Albumu" na dwa tygodnie z The Beatles odszedł Ringo Starr, podczas sesji do Get Back jego śladem (ale na krócej, na pięć dni) podążył George Harrison.

Chcąc uniknąć tego wszystkiego podczas sesji do kolejnego wydawnictwa, muzycy postanowili tworzyć i komponować razem. Choć wydawało się, że efekt został osiągnięty, a przed Beatlesami kolejne pełne sukcesów lata, po czasie George Harrison przyznał, że już wtedy miał wrażenie, jakby jego zespół dotarł do ściany.

Odejście Johna Lennona z The Beatles

4 lipca 1969 roku światło dzienne ujrzał pierwszy solowy utwór jednego z Beatlesów. Wyłamał się John Lennon, który zadebiutował kompozycją Give Peace a Chance. Być może po tym wielu spodziewało się tego, co ostatecznie nastąpiło 20 września tego samego roku. Na spotkaniu w siedzibie Apple Corps (na którym jednak zabrakło Harrisona) Lennon poinformował, że opuszcza zespół. Swoją decyzję zobowiązał się przez jakiś czas trzymać w tajemnicy, by nie szkodzić w ten sposób interesom i biznesom grupy. Wypowiedzi Johna, które padały w kolejnych miesiącach, również publicznie, spowodowały jednak, że jego koledzy mocno wątpili w to, czy rzeczywiście zdecyduje się na ten ostateczny krok.

Komunikat prasowy, który zakończył The Beatles

Paul McCartney był załamany decyzją i ogólnym zachowaniem Lennona, do tego zewsząd atakowały go plotki, jakoby... nie żył, a w The Beatles działał jego sobowtór. Muzyk zdecydował się wyjechać z rodziną do Szkocji, gdzie w ciszy i spokoju zaczął tworzyć pierwszą w pełni autorską muzykę. Apple Records zdecydowało się na jej wydanie, a decyzja ta została podjęta w ścisłej tajemnicy.

The Beatles ponownie spotkali się w styczniu 1970 roku, by finiszować prace nad materiałem, który ostatecznie ujrzał światło dzienne jako Let It Be. Paul był wtedy szczególnie niezadowolony z faktu, że w roli producenta ponownie zatrudniono Phila Spectora, z którym to nie pokrywały się jego twórcze wizje. W międzyczasie Starr, Harrison i Lennon dowiedzieli się, że 17 kwietnia ukazać się ma pierwszy solowy album Paula, co uznali za konfliktowe dla ich wspólnego wydawnictwa. Ringo udał się nawet do basisty, by porozmawiać na ten temat, doszło jednak do awantury, w wyniku której McCartney nie zgodził się na zmianę daty premiery i wyrzucił kolegę z domu.

Następstwem całej tej sytuacji było to, co nastąpiło dokładnie 10 kwietnia 1970 roku. To wtedy media na całym świecie świecie obiegły wypowiedzi artysty z sesji Q&A z wybranymi brytyjskimi dziennikarzami, zebrane w artykule "Paul Quits The Beatles", autorstwa Dona Shorta z "The Daily Mirror". Muzyk powiedział na niej, że "nie ma w planach na przyszłość dalszej współpracy z The Beatles ani wspólnego komponowania z Lennonem". Choć nie padło tam nigdzie wprost, że grupa kończy działalność, dla wszystkich stało się to oczywiste. Cały świat był w szoku, fani zaatakowali McCartneya, obwiniając go za rozpad The Beatles, a pozostali muzycy grupy zaznaczali, że słowa Paula są jedynie jego stanowiskiem. Basista był zrozpaczony reakcją świata i w takiej właśnie atmosferze "świętował" wydanie swojego debiutanckiego solowego albumu, McCartney, który ukazał się 17 kwietnia 1970 roku, a więc dokładnie tydzień po pamiętnym artykule. Samo Let It Be ukazał się nieco później, 8 maja 1970 roku.

Poniżej sprawdź ciekawostki o albumie "Let It Be":