Cynthia Ann Stephanie Lauper urodziła się 22 czerwca 1953 roku w Nowym Jorku, konkretnie na Brooklynie. Rodzice przyszłej gwiazdy rozwiedli się, gdy ta miała zaledwie pięć lat, a ona sama pozostała pod opieką matki, która ponownie wyszła za mąż, jednak później rozwiodła się. Cyndi muzyką na poważnie zainteresowała się już jako dwunastolatka, gdy zaczęła pisać swoje pierwsze utwory, muzykę do których komponowała na gitarze akustycznej, którą dostała od starszej siostry, Ellen. Lauper nie miała łatwego dzieciństwa - jako nastolatka bardzo często padała ofiarą agresywnego zachowania ze strony swojego ojczyma, a bunt przeciwko takiemu traktowaniu wyrażała przede wszystkim za pomocą swojego wyglądu - włosy, farbowane na różne, często jaskrawe kolory, ekscentryczne stroje. Już jako 17-latka Cyndi opuściła rodzinny dom - początkowo trafiła, na bardzo krótko, do Kanady, aż w końcu znalazła swoje miejsce w Vermont. To tam zamieszkała ze swoim nieodłącznym towarzyszem - psem o imieniu Sparkle, utrzymując się z prac dorywczych i uczęszczając na zajęcia plastyczne. Już w latach 80. Lauper występowała w swoich pierwszy zespołach, w których coverowała m.in. Janis Joplin. Niestety, nieodpowiednia technika śpiewu doprowadziła do uszkodzenia przez początkującą wokalistę strun głosowych. Choć mówiono jej, że już nigdy nie zaśpiewa, stało się inaczej.
Błękitny anioł
Zanim Cyndi rozpoczęła karierę solową, w 1979 roku, wraz z saksofonistą Johnem Turi założyła zespół Blue Angel. Formacja podpisała kontrakt z wytwórnią Polydor Records i w 1980 roku wydała swój pierwszy - i jedyny - album, zatytułowany eponimem. Już wtedy promotorzy dostrzegli talent i potencjał Lauper jako artystki solowej. Choć wydawnictwo zyskało przychylność krytyków, nie poradziło sobie komercyjnie, przez co zespół rozpadł się. Cyndi, u której na strunach głosowych znaleziono torbiel, po rozpadzie Blue Angel borykała się z problemami finansowymi i łapała się różnych zajęć. To właśnie w tym czasie, pracując jako kelnerka, a następnie hostessa w sieci IHOP, doznała molestowania ze strony kierownika. Dziewczyna wciąż śpiewała - to podczas występu w jednym z nowojorskim barów zauważył ją David Wolff. Mężczyzna został menedżerem artystki i namówił ją do podpisania kontraktu z Portrait Records.
Ona jest i na zawsze pozostanie taka niezwykła!
Między majem a sierpniem 1983 roku, Cyndi pracowała nad swoją debiutancką płytą. Jako pierwszy singiel z wydawnictwa wydany został utwór Girls Just Wanna Have Fun, czyli nieco zmieniona wersja kompozycji, napisanej cztery lata wcześniej przez Roberta Hazarda. Numer osiągnął natychmiastowy sukces na całym świecie, a towarzyszący mu teledysk bił rekordy popularności. Utwór stał się prawdziwym hymnem ruchów feministycznych, a Cyndi, ze swoim charakterystycznym stylem i sposobem śpiewania, ich ikoną. Napędzany sukcesem debiut Cyndi, She's So Unusual, ukazał się w październiku 1983 roku i dotarł do czwartego miejsca na słynnym Billboardzie. Sukcesem okazały się także kolejne single z płyty: Time After Time, She Bop i All Through the Night. Kolejne wydawnictwo artystki, True Colors, ukazało się w 1986 roku i stało kolejnym sukcesem. Już dwa lata później Cyndi zadebiutowała na wielkim ekranie w kultowej dziś komedii, Vibes. W 1989 roku Cyndi wydała swój trzeci album, A Night to Remember.
Lata 90. nie okazały się dla Cyndi zbyt łaskawe. Wytwórnia nie wspierała kolejnych projektów artystki przez co, choć utwory, które nagrywała, poruszały ważne społecznie tematy, stawały się one kolejnymi klapami komercyjnymi. W 1991 roku Lauper wyszła za mąż za aktora Davida Thorntona. Sześć lat później na świat przyszedł pierwszy i jedyny syn pary, sama artystka zaś postanowiła poświęcić się macierzyństwu. Choć w 1998 roku wydała ona album świąteczny, Merry Christmas ... Have a Nice Life, to dopiero wydany w 2003 roku At Last, na który trafiły wyłącznie covery standardów jazzowych, uznaje się za jej wielki powrót na rynek. W kolejnych latach Lauper była stale obecna w świecie muzyki, wydając kolejne pięć albumów, z czego ostatni, Detour (covery klasycznych utworów country), ukazał się w 2016 roku.
Ikona
Dziś Cyndi uznawana jest za jedną z najpopularniejszych i najważniejszych postaci świata muzyki lat 80. Charyzmatyczna wokalistka, obdarzona charakterystycznym wokalem, jest nie tylko jedną z najbardziej istotnych kobiet w historii muzyki, ale także aktywistką, działającą szczególnie na rzecz praw społeczności LGBTQIA+. Dwukrotnie nagrodzona nagrodą Grammy, w tym dla Najlepszej nowej artystki w 1985 roku, zdobywczyni nagrody Tony. Prestiżową statuetkę w kategorii Najlepsza oryginalna ścieżka dźwiękowa, zapewnił jej musical Kinky Boots. Odbierając nagrodę w 2013 roku Cyndi stała się pierwszą kobietą, która wygrała w tej kategorii samodzielnie.
