Jeśli zapytacie profesjonalnych gitarzystów jaki wzmacniacz jest dla nich najlepszy, większość odpowie, że lampowy czyli taki, którego sercem są lampy elektronowe. Owszem, brzmi przepięknie, ale jest bardzo drogie, same lampy się zużywają i kosztują wiele. Dodatkowo nie jest tak łatwo o ich dobre zamienniki i trzeba także znacznie bardziej uważać przy transportowaniu takich urządzeń.
Wzmacniacze oparte na tranzystorach były dużo tańsze i łatwiejsze w produkcji oraz transporcie, dzięki czemu szybko podbiły rynek muzyków alternatywnych. Niektórzy uczynili z nich swoje główne składniki brzmienia.
Najlepszym przykładem jest Dimebag Darrell, oryginalny gitarzysta i autor największych przebojów grupy Pantera. Grał i nagrywał przede wszystkim na tranzystorowych konstrukcjach, co pozwoliło na ostre i potężne brzmienie „Cowboys from Hell”.
Historia pomysłu na tranzystor zaczyna się w Kanadzie i Niemczech, w latach 20-tych XX wieku. Jednak dopiero pod koniec lat 40-tych i w latach 50-tych, w amerykańskich laboratoriach Bella udaje się stworzyć odpowiednie urządzenia, które projekty na papierze zamieniły w działający sprzęt. Za stworzenie tranzystora jego trzej ojcowie, John Bardeen, Walter Houser Brattain oraz William Bradford Shockley, otrzymali Nagrodę Nobla.
Wynalazek, który był mały, nie potrzebował tak wiele energii, a pozwalał skutecznie wzmocnić sygnał elektryczny, szybko zrobił karierę. Zainteresowało się nim wojsko, dzięki postępującej miniaturyzacji otworzył także przed ludzkością świat komputerów osobistych, mikroprocesorów i urządzeń mobilnych.
Obejrzyjcie ten krótki film dokumentalny, który w 1953 roku starał się przewidywać jak ten wynalazek wpłynie na rozwój technologii i naszej cywilizacji. Co okazało się prawdziwe? Z którymi pomysłami autorzy przesadzili? Przekonajcie się sami.
Polecany artykuł:
