Czym bawiły się dzieci w Starożytności? "Dzieciństwo" to późny wynalazek

Według francuskiego filozofa Philippe Ariès, który sporą część swoich rozważań poświęcił dzieciom i dzieciństwu, zabawki dla najmłodszych w dawnych czasach służyły do przysposabiania ich do ról, które będą pełniły jako osoby dorosłe. Podobnie zresztą miało być z ubraniami. Dzieci po prostu miały być traktowane jako mini-dorośli, którzy wprawiali się w przyszłych zadaniach: rzemiośle, walce, rolnictwie i tak dalej.

Co prawda od czasu publikacji „Historii dzieciństwa” w 1960 rozważania filozofa poddawane były ożywionej dyskusji, jednak niektóre myśli do dziś mają zwolenników. Ze względu na dużą śmiertelność dzieci w dawnych czasach, według pisarza, rodzice nie chcieli za wiele inwestować w nie na samym początku życia. Stąd zabawki dla najmłodszych odnajdywane na stanowiskach archeologicznych z artefaktami sprzed tysiącleci to często proste grzechotki, figurki i lalki. Wiele zabawek przechodziło ze starszych na młodsze dzieci. Gdy dzieci zaczynały rosnąć zabawki zastępowano narzędziami, którymi miały posługiwać się w dorosłym życiu.

Jak zwracają uwagę naukowcy, oraz cytujące ich BBC, dzieciństwo jako pojęcie jest stosunkowo późnym wynalazkiem cywilizacji. Okres swego rodzaju „rozbiegówki” albo ochrony przed dorosłością to przywilej, na który rodzina może sobie pozwolić dopiero na pewnym poziomie bytu.