Foo Fighters to najważniejszy współczesny zespół rockowy? Oto nasz ranking top 5 płyt formacji

Zespół postanowił cofnąć się do korzeni, aby ponownie odnaleźć surowe, garażowe brzmienie. Efekt współpracy z producentem Butchem Vigem, dobrze znanym z pracy nad kultowym Nevermind Nirvany, przerósł chyba oczekiwania samych zainteresowanych. Szczery, nagrany grupowo w garażu Dave'a Grohla ma w sobie dozę muzycznej autentyczności, dzięki czemu nawet po latach nie traci na wartości.

Pierwszy album Foo Fighters, nagrany i wydany po śmierci nieodżałowanego Taylora Hawkinsa, to przejmujący zapis kolejnych etapów żałoby. Kompozycje, które trafiły na But Here We Are przepełnione są najróżniejszymi emocjami: od bólu i smutku przez złość, negację, aż w końcu zgodę na to, co przyniosła rzeczywistość. Mimo upływu niewiele czasu od premiery, jestem przekonana, że krążek świetnie się zestarzeje.

ZOBACZ TAKŻE: Recenzja "But Here We Are"

Debiut Foo Fighters, będącego na tym etapie tak naprawdę jeszcze solowym projektem Dave'a Grohla, który w muzyce, jak pokazała historia, nie ostatni raz, szukał ukojenia po tragedii, jaką z pewnością była dla niego samobójcza śmierć Kurta Cobaina. Nagrany w zaledwie sześć dni miał być jedynie żartem, pobocznym projektem dla ukojenia nerwów. Dziś rzeczywiście, brzmi nieco brudno i nieokrzesanie - jednak to właśnie Foo Fighters postrzega się często jako album, który zapoczątkował brzmienie post-grunge.

Trzeci studyjny album Foo Fighters, był równocześnie pierwszym, w nagraniach którego brał udział nowy perkusista, Taylor Hawkins. Czas pokazał, że był on kluczową postacią zespołu i miał nieoceniony wpływ na klimat i jakość kultowego dziś There Is Nothing Left to Lose. Inny, łagodniejszy, bardziej melodyjny, przyniósł zespołowi pierwszą w karierze nagrodę Grammy za 'Najlepszy rockowy album', a sam Grohl nazwał go później swoim ulubionym z całej dyskografii grupy.

Już drugi krążek Foo Fighters, wydany dwa lata po debiucie, był dużo bardziej dopracowany i ostatecznie zaprezentował nowej jakości rockowe brzmienie. W 1997 roku post-grunge na dobre zawitał do świata muzyki, wynosząc przy tym grupę Dave'a Grohla na szczyty. Na tym etapie było już jasne, że grunge jest nieaktualny, a jeden z muzyków, mających kluczowe znaczenie dla jego historii, przyczynił się do jego znacznego rozwoju i udowodnił, że istnieje świat poza Nirvaną.

ZOBACZ TAKŻE: Ciekawostki o albumie "The Colour and the Shape"