Zima to ich czas! 6 najważniejszych norweskich zespołów black metalowych

Norweski black metal to nie tylko muzyka, to także wyrosła wokół tego subkultura, nastawienie, styl. Przesycony smutkiem, mizantropią i nihilizmem gatunek zrodził się w malutkich, pozornie idealnych społecznościach, w spokojnych czasach, w bogatym kraju. Skąd zatem właśnie w takich warunkach taka fascynacja złem i mrokiem? Na to pytanie próbują odpowiedzieć filmowcy i dziennikarze. Gorąco polecamy filmy dokumentalne: „Until the Light Takes Us” oraz „True Norweigian Black Metal”, w których można usłyszeć historie i opinie najważniejszych postaci nurtu. Dobrą pozycją jest także książka „Lords of Chaos”, jednak jej ekranizacja jest już interpretacją historii, a nie jej wiernym odwzorowaniem. To źródła tekstowe i wizualne, a teraz czas na muzyczne, ruszajcie z nami do krainy lodu i mroku.

Choć termin "black metal" został ukuty przez grupe Venom jeszcze w 1982 roku, to użycie go jako nazwy dla spójnego nurtu muzycznego miało miejsce właśnie za sprawą Mayhem. To losy tej grupy, naznaczone śmiercią, konfliktami z prawem i między sobą, będą wyznacznikiem dla wszystkich, którzy szukali w latach 90-tych ekstremy w muzyce i stylu życia. To także styl gry gitarzysty Euronymousa zaważy na kształcie gatunku. W utworze "Freezing Moon" słychać charakterystyczne zimne, molowe akordy gitary. Będą one głównym budulcem blackowych kompozycji.  

Prawdziwi metalowi bogowie zimy. Największy rozgłos przyniosły im płyty z utworami o tajemniczej lodowej krainie Blashyrkh. Mają w swoim dorobku także sporo nagrań o tematyce około-diabelskiej, jednak to właśnie perfekcyjne oddanie atmosfery lodu, śniegu i piętrzących się nad nim ostrych szczytów dało im miejsce w mrocznym panteonie. 

Zespół, który swego czasu wywołał w Polsce prawdziwą panikę, gdy przyjechali nagrać koncertowe DVD. Ich obrazoburczy spektakl z postaciami na krzyżach i ucięte zwierzęce głowy w konserwatywnej Polsce, a do tego w Krakowie, był czymś, co nie mieściło się w głowach polskich mediów. 

Norweski duet, który porusza się wciąż na granicy punka i metalu, grając to, co chce. Artystycznie niezależni, choć lekko na uboczu sceny, w porównaniu z koncertującymi na festiwalach kolegami. Co ciekawe, jeden z członków grupy realizował się także z sukcesami jako polityk i samorządowiec.

Jeśli kiedykolwiek czytając J.R.R. Tolkiena zastanawialiście się jakiej muzyki słuchałby Sauron i jego Nazgule - oto odpowiedź. Zimne akordy, opętańcze tempo perkusji, wściekły wokal, dudniący bas i eteryczne klawisze. Wszystko to razem tworzy muzyczną czarną magię, którą Emperor czaruje fanów także i dziś.

Piosenka, która w latach 90-tych dla wielu była wzorcem kompozycji balck metalowej. Zarówno muzycznie jak i tekstowo definiowała nastrój i przekaz gatunku. Dziś teledysk może się wydawać nadęty, a wręcz zabawny, w czasach swojej premiery był naprawdę wywrotowy, szczególnie w ugrzecznionych i spokojnych społeczeństwach protestanckiej Północy.