Utwór Ventilator Blues pozostaje jedynym w całym katalogu Stonesów, którego autorstwo przypisywane jest trio Mick Jagger-Keith Richards-Mick Taylor. Gitarzysta zawsze twierdził jednak, że był współtwórcą wielu innych kompozycji grupy.

Większość nagrań miała miejsce w dzierżawionej przez Richarda posiadłości Nellcôte, położonej na Lazurowym Wybrzeżu na południu Francji. To sam Keith spopularyzował plotkę, jakoby willa była zamieszkiwana w czasach II Wojny Światowej przez nazistów, a swastykami były ozdobione nawet podłogowe otwory wentylacyjne w piwnicy. Dziś wiadomo jednak, że jego słowa nie miały nic wspólnego z prawdą. Posiadłość powstała w czasach tzw. "Belle Epoque", kiedy to swastyka była często wykorzystywanym elementem ozdobnym, pozbawionym wtedy jeszcze swojego makabrycznego znaczenia. Historycy wskazują również, że Niemcy okupowali tereny Francji za krótko, by móc urządzić w Nellcôte siedzibę gestapo.

Wydany jako drugi oficjalny singiel z płyty, otwierający jej trzecią stronę Happy to utwór tak naprawdę napisany wyłącznie przez Keitha, choć podpisano go, zgodnie z tradycją "Richards-Jagger". W momencie, gdy ten zdecydował się ją nagrać, żadnego z muzyków Stonesów nie było w pobliżu, a gitarzysta skorzystał z pomocy perkusisty Jimmy'ego Millera, saksofonisty Bobby'ego Keysa, samemu śpiewając i grając na basie oraz gitarze.

Wymowa utworu Sweet Black Angel nie jest przypadkowa. Jagger napisał ją, zainspirowany plakatem, przedstawiającym Angelę Davis - amerykańską aktywistkę, feministkę i działaczkę polityczną, która w czasie nagrań płyty przebywała w areszcie, oskarżona o morderstwo, gdyż należąca do niej broń została użyta w zamachu, w którym zginęły cztery osoby (Davis została uniewinniona w 1972 roku).