Jedną z najciekawszych cech rocka i jego podgatunków jest umiejętność łączenia się z innymi. Trochę jak w chemii, to pierwiastek, który potrafi do siebie zbliżyć inne rodzaje sztuki, włączyć w swój język, dzięki czemu staje się jeszcze bogatszy. Oto przykład: flamenco rock, który brzmi dokładnie tak, jak się nazywa. Gorący temperament i gitarowa energia!

Ten gatunek mógł powstać tylko we Włoszech. Gdzieś na styku spaghetti westernów, kina giallo oraz kanibalistycznego, komiksów Fumetti Neri oraz narkotycznych eksperymentów hippisów powstała sztuka łącząca muzykę z wizualnym performancem. Inspiracją dla niej były okultystyczne poszukiwania, narkotyczne podróże i rockowa muzyka. Znajdziecie tu elementy post-rocka, punka i progresywnych brzmień. 

Ciężkie riffy, wściekłe bębny, wokal między growlingiem, a wrzaskiem i... słodkie króliczki, sympatyczne kotki, wata cukrowa i w ogóle wszystko urocze, czyli po angielsku "cute", a po japoński "kawaii". To właśnie z Japonii przybyła ta fuzja metalu z estetyką nastawioną na to, co słodkie. Przykłady? Babymetal oraz Ladybaby.

Coś dla kochających gry video. Całe pokolenie muzyków wychowało się na konsolach Nintendo i muzyce, jaką oferowały gry. Te często dość skomplikowane i ciekawe melodie odgrywane przez dość prymitywne elektroniczne syntezatorki na tyle zapisały się w sercach młodych ludzi, że gdy dorośli i chwycili za instrumenty sięgnęli właśnie po nie. Tak powstał Nintendocore, czyli rockowe wersje muzyki z gier na stare konsole. 

Możecie go nie znać, ale za Oceanem to szalenie popularny nurt. Połączenie inspiracji z black/death metalu z rytmami z muzyki trap (odmiana hip-hopu). Do tego dochodzą jeszcze elektroniczne elementy rodem ze sceny noise.

Nazwa gatunku pochodzi z fikcyjnego języka, wymyślonego przez Christiana Vandera oraz Klausa Blasquiza z zespołu Magma. "Zeuhl Ẁortz" oznacza w nim niebiańską siłę i właśnie tym ma być ta muzyka. To połączenie psychodelii, rocka i jazzu. Jeśli rock wydaje Wam się nudny i ograniczony do schematu zwrotka-refren-zwrotka-refren-solo-refren, to tutaj znajdziecie się w krainie, o której nie śniło się filozofom!

Każda teza ma antytezę. Rewolucja ma swoją kontrrewolucję. Po fali skandynawskich zespołów metalowych z wyraźnymi ciągotami w stronę Szatana pojawił się nurt unblack metal, czyli właściwie black metal, tylko że opowiadający się za chrześcijaństwem. Różnicę przede wszystkim "słychać" w tekstach, ale czasem łatwiej doczytać niż próbować wyłapać na ucho.