Debiutancki film Polańskiego okazał się być wielkim sukcesem krytycznym. Nóż w wodzie uzyskał nominację do Oscara w kategorii Najlepszy film nieanglojęzyczny, a sam Martin Scorsese wskazał go jako "jedno z arcydzieł polskiego kina".

Pierwszy anglojęzyczny film Polańskiego, mimo upływu lat, wciąż zaskakuje i pozostawia widza z ogromną ilością najróżniejszych emocji. Historia młodej, pięknej Carol Ledoux, która, zamknięta w swoim mieszkaniu, zatraca się w coraz większej paranoi, to nadal wspaniały przykład psychologicznego kina grozy i piękny wstęp do tego, co miało nastąpić trzy lata później.

Napisany i wyreżyserowany przez Polańskiego horror psychologiczny to do dziś prawdziwa klasyka gatunku. Historia tytułowej Rosemary, w którą wcieliła się Mia Farrow, porusza takie tematu, jak wyzwolenie kobiet, chrześcijaństwo i paranoja. Zyskał liczne nominacje do branżowych nagród, w tym dwie do Oscara, statuetkę zaś odebrała odgrywająca postać Minnie Castevet Ruth Gordon. 

Inspirowana kinem neo-noir produkcja to dziś klasyk tzw. gatunku "Mystery". Jest to także ostatni film Polańskiego, nakręcony na terenie Stanów Zjednoczonych.

Ostatnia produkcja, zamykająca tzw. "trylogię apartamentów" (po Wstręcie i Dziecku Rosemary), osiągnęła wielki sukces we Francji. Film brał także udział w konkursie na Festiwalu w Cannes w 1976 roku. 

Kolejny romans Polańskiego z kinem neo-noir. Muzykę do tej produkcji, która spotkała się z powszechnym uznaniem krytyków, skomponował Ennio Morricone.

Genialny horror z Johnnym Deppem w roli głównej, to dziś jeden z najczęściej padających tytułów, jeśli chodzi o filmografię Polańskiego. Produkcja została luźno oparta na powieści Klub Dumas i udało się jej zarobić na całym świecie imponujące 58,4 miliona dolarów brutto przy budżecie 38 milionów dolarów.

Film, przedstawiający losy polsko-żydowskiego pianisty i kompozytora, Władysława Szpilmana, który przetrwał Holocaust, okazał się być punktem centralnym całej kariery Polańskiego. Filmowiec został za niego nagrodzony Oscarem dla Najlepszego Reżysera. Do dziś Pianista wskazywany jest jako jedna z najlepszych produkcji wszech czasów, opowiadająca o czasach II Wojny Światowej.

Adaptacja powieści Roberta Harrisa, który wraz z Polańskim napisał scenariusz, to wspaniały przykład thrillera politycznego.

Dramat historyczny sprzed zaledwie czterech lat pokazał, że Polański to wciąż jeden z najlepszych filmowców na świecie. Otrzymał aż dwanaście nominacji do Cezarów (najwięcej ze wszystkich filmów, kwalifikujących się w tym czasie), z czego zdobył trzy, w tym za Najlepszą reżyserię.