Prym nad pracami wiódł Frusciante. Od trzech lat wolny od nałogów muzyk przeżywał bardzo dobry okres w swoim życiu - miał dziewczynę i dużo planów na przyszłość. Podejmując pracę nad By the Way, chciał on wejść na zupełnie nowe wyżyny swojej twórczości, tworzyć najlepszą muzykę od lat. Do dziś Frusciante wspomina tamten okres jako “najszczęśliwszy w życiu”.

Płytę zdobi charakterystyczna grafika, autorstwa Juliana Schnabela - amerykańskiego malarza i filmowca. W tamtym okresie czasu Frusciante spotykał się z jego córką, która to właśnie widnieje na okładce. Schnabel początkowo nie był pewny, czy jego pomysły spotkają się z aprobatą członków zespołu, Ci jednak uważali go za prawdziwego artystę i zlecili, by stworzył nie tylko okładkę płyty, ale też całą jej warstwę graficzną.

Wytwórnia bardzo szybko wybrała numer tytułowy na pierwszy singiel z płyty. Wyborem tym był zachwycony Frusciante, który uważał, że to świetny kawałek, łączy dzikość z melodycznością. Kiedis miał nieco inne wrażenia - uważał, że piosenka jest wyjątkowo niekomercyjna i nie osiągnie sukcesu. Sam zdziwił się tym, jak bardzo się mylił.

The Zephyr Song to nie tylko jednak z najbardziej lubianych, ale też najbardziej rozpoznawalnych piosenek grupy. Charakterystyczne intro może jednak kojarzyć się z inną kompozycją. Dopiero w 2017 roku Panowie przyznali, że Frusciante, nieświadomie przeniósł do tego kawałka fragment Pure Imagination z filmu Willi Wonka i fabryka czekolady z 1971 roku. Pierwsze trzy nuty gitary w The Zephry Song są takie same jak trzy pierwsze nuty wokalne z Pure Imagination.

“By the Way” w liczbach

W pierwszym tygodniu po premierze album sprzedał się w liczbie 286 tysięcy egzemplarzy, co pozwoliło mu zadebiutować na drugim miejscu listy Billboard 200. Płyta dotarła na szczyty zestawień w takich krajach jak Wielka Brytania, Australia, Kanada czy Niemcy. W 2005 roku krążek znalazł się na 375 miejscu w rankingu The 500 Greatest Rock & Metal Albums of All Time magazynu “Rock Hard”.