Na początek utwór dość zapomniany (zespół nie wykonywał go w trakcie trasy koncertowej promującej album "The X Factor"), który – pod kątem tekstowym – idealnie wówczas odzwierciedlał stan Steve'a Harrisa (basista był w trakcie rozwodu). "2 A.M" to mroczny i ciężki kąsek, który zapada w pamięć. 

"Futureal" to jeden z najlepszych otwieraczy w dorobku IM. Klasyk, w którym muzycy nie kombinują, tylko "atakują" słuchacza ze wszystkich stron. Cóż można więcej napisać: to petarda trwają niecałe trzy minuty. Absolutny koncertowy killer. Blaze chętnie do tej kompozycji sięga w trakcie swoich występów. 

Całość zaczyna się od popisu na basie Harrisa. A później wjeżdża "maidenowy walec". Na pewno w tym numerze wybijają się partie perkusyjne Nicko McBraina. No i świetnie w "Blood..." odnajduje się Blaze Bayley. No i co najważniejsze: przez 6 minut muzycy IM utrzymują nas "pod prądem". Nie ma mowy o nudzie. 

Największą perełką na albumie "Virtual XI", bez dwóch zdań, okazał się epicki "The Clansman" (autorem całości, rzecz jasna, Steve Harris). Znajdziemy tu wszystko, co najistotniejsze w muzyce IM. Są chóralne zaśpiewy, nie brakuje galopującego riffu i melodyjnych solówek gitarowych, które zostają na długo w głowie. Klasyk pełną gębą!

Na szczycie listy znalazł się utwór otwierający album "The X Factor". "Sign of the Cross" to arcydzieło, które trwa nieco ponad 11 minut. Mrok, mrok i jeszcze raz mrok. Śmiało można stwierdzić, że to numer, który dobrze oddaje okres grupy z Bayleyem w składzie. Kolejny epik w dorobku Harrisa, który rozwija się w sposób wzorcowy.