Mocno niedoceniany album, który ukazał się w dość trudnym okresie: zarówno dla grupy, jak i dla kraju (zawirowania ekonomiczne związane z transformacją systemową). I został nagrany w większości z muzykami sesyjnymi (m.in. gra tu Kostek Joriadis). To tu znalazł się chociażby kapitalny utwór tytułowy, który ciarki na całym ciele wywołuje za każdym razem. 

W 1994 zespół wydał najspokojniejszy, jak dotąd, album w dorobku. Róża okazała się ogromnym sukcesem komercyjnym (ponad 350 tys. sprzedanych egzemplarzy dzisiaj robi jeszcze większe wrażenie!). Głos Kory koi, a takie utwory, jak chociażby Róża (Zdrada i wniebowstąpienie) czy Zapatrzenie wzruszają. I tak już od ponad 30 lat! 

W porównaniu do debiutu, drugi krążek, który ukazał się rok później, był mniej spójny (umieszczono kilka miniatur, nie do końca potrzebnych), ale pełnoprawne kompozycje cały czas lśniły. Na O! muzycy zaprezentowali m.in. energetyczny O! Nie rób tyle hałasu, klimatyczną Paradę słoni i róża czy fantastyczny Die Grenze. 

Jeśli narzekaliśmy na spójność, to na Nocnym patrolu wszystko wróciło na swoje miejsce. Mniej tu czadu, więcej refleksyjności, ale najważniejsze jest to, że Maanam nie zapomniał o tym, jak stworzyć kompozycje przez duże "K" (Eksplozja, Zdrada, Krakowski spleen itd.). Warto też wspomnieć, że  zespół po raz pierwszy zaistniał za granicą. Powstała bowiem anglojęzyczna wersja Patrolu. 

Chyba nikt nie ma wątpliwości, że oto jeden z najlepszych debiutów w historii rodzimego rocka. Maanam wszedł na rynek z drzwiami oraz futryną. Prawdopodobnie to także pierwsza prawdziwie polska płyta nowofalowa. Grupa umieściła na Maanamie praktycznie same przeboje, w dobrym tego słowa znaczeniu: Boskie Buenos, Karuzela marzeń, Szare miraże... To tylko pierwsze przykłady z brzegu!