Ta płyta była niewiadomą. Przypomnijmy, że z zespołu odszedł założyciel Piotr Banach, gitarzysta i główny kompozytor. Na szczęście, zmiana w składzie nie odbiła się negatywnie na zawartości muzycznej. Wręcz przeciwnie. [sic!] to bardzo udany album napędzany m.in. przez utwór tytułowy. Grupa zaczęła nowy rozdział z wysokiego "C". 

Debiut okazał się ogromnym sukcesem, więc muzycy szybko poszli za ciosem. Słychać było także doskonale, że na krążku Ho! grupa rozwinęła się pod kątem kompozytorskim. Zapanowała także większa różnorodność stylistyczna. Mamy więc przebojowe Misie, piękną balladę Ja sowa czy orientalne Cudownie. 

Zaryzykuje stwierdzenie, że to najbardziej przebojowa – w dobrym tego słowa znaczeniu – pozycja w bogatej dyskografii Heya. Co utwór, to celny strzał. Grupa gra na Echosystemie z rockowym pazurem (gitary tną aż miło w wielu fragmentach!), choć nie zamyka się na pewne eksperymenty z wykorzystaniem elektroniki.  

Jak debiutować, to w taki właśnie sposób, jak Hey. Krążkiem Fire muzycy szczecińskiego zespołu naprawdę rozbili bank. Kluczowe było trafienie w odpowiedni czas. Na polskim rynku potrzebny był wówczas zespół, który byłby odpowiedzią na rockową (grunge'ową) rewolucję w USA. Hey wyróżniał się wokalistką i smykałką do tworzenia zapamiętywalnych numerów! 

Jak Hey z Banachem to Fire, z kolei najdoskonalszym albumem zespołu z Krawczykiem w składzie jest bez wątpienia Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!. Grupa postanowiło mocno w 2009 roku poeksperymentować i oddalić się od typowego, rockowego grania. To płyta pełna pomysłów (i to dość nieoczywistych). Najważniejsze jednak jest to, że cały czas obcujemy z przepięknymi utworami!