W czasie nagrań albumu jednym z głównych członków grupy był gitarzysta Daisy Berkowitz. Muzyk miał wtedy poważne problemy z nadużywaniem alkoholu, a zły styl życia doprowadził do powstania u niego poważnego schorzenia. Daisy w trakcie jednej z imprez miał nagle zemdleć i poważnie poharatać sobie twarz - gitarzysta ocknął się, miał jednak bardzo duże problemy z pamięcią. Manson i reszta zaprowadzili kolegę do lekarza, gdzie okazało się, że Scott Putesky (prawdziwie imię i nazwisko Berkowitza) ma tętniaka. Gitarzysta został poddany leczeniu, te przebiegło pomyślnie, dzięki czemu Daisy wrócił do prac nad albumem.

Lider formacji, Marilyn Manson, bardzo szybko dał się poznać ze swojej, delikatnie mówiąc, niekonwencjonalnej strony. Niewiele brakowało, by debiut projektu wzbudził jeszcze większy rozgłos, a to ze względu na gościa, na udziale którego Mansonowi zależało szczególnie. Wokalista chciał, by na płycie zagrał... Anton Szandor LaVey, czyli założyciel i najwyższy kapłan Kościoła Szatana! Marilyn wymarzył sobie, aby LaVey zagrał na thereminie, czyli instrumencie, którego brzmienie może przypominać wycie, jęk, kobiecy głos, gwizd, piłę, flet, skrzypce lub inne instrumenty. Manson napisał do mężczyzny, ten jednak nie odpowiedział mu - Panowie poznali się jednak w trakcie trasy, promującej album Portrait of an American Family i szybko zaprzyjaźnili.

Autorem figurek, widocznych na okładce jest sam Manson, a zostały one zrobione z papier mâché i... ludzkich włosów! Muzyk chciał, by na coverze znalazł się obraz, autorstwa John Wayne Gacy - amerykańskiego seryjnego mordercy i gwałciciela młodych mężczyzn i chłopców, który często działał charytatywnie jako klaun. Ostatecznie "dzieło" to trafiło na okładkę albumu When the Kite String Pops kapeli Acid Bath.

Jednym z producentów albumu został Trent Reznor, który zaprosił zespół do swojego studia, czyli słynnego już Le Pig, powstałego w domu, w którym członkowie Rodziny Mansona zamordowali Sharon Tate i cztery inne osoby. Jak pisał w swojej autobiografii Trudna droga z piekła Manson, duch tego tragicznego zdarzenia był wyczuwalny w miejscu, w którym grupa nagrywała. Wokalista twierdzi, że w trakcie miksowania utworu Wrapped in Plastic on i producent Sean Beavan usłyszeli nagle fragmenty wywiadu Charlesa Mansona, które jednak miały zostać wykorzystane w innej kompozycji. Muzyk pisze dalej, że ani on, ani Beavan nie wiedzieli co się dzieje i przestraszeni nie na żarty zostawili pracę i po prostu wyszli z La Pig. Gdy wrócili na miejsce następnego dnia, z taśmami było już wszystko w porządku. Można jednak powiedzieć, że seryjny morderca ma swój udział w krążku - Manson zaadaptował jego utwór Mechanical Man w kawałku My Moneky.

Album w podstawowym wydaniu zamyka numer Mistery Machine. Trwa on ponad trzynaście minut, a jego tytuł jest bezpośrednim nawiązaniem do słynnej furgonetki, znanej dobrze z animacji Scooby Doo! Tu jednak "Wehikuł tajemnic" stał się "Wehikułem nieszczęścia".