Ten charakterystyczny, mroczny głos, rodem z horrorów, to jedna z najbardziej charakterystycznych cech tego klasycznego kawałka. Do kogo on należy? Choć członkom grupy bardzo zależało na udziale w projekcie aktora Vincenta Price'a, to okazał się on zbyt drogi. Zastąpił go dużo tańszy i równie dobry Barry Clayton. Deklamuje on Wstęp z Księgi Objawienia. 

W latach 1979-1981 Bruce był członkiem grupy Samson. Choć Dickinson opuścił zespół, to jednak ze względu na niekorzystne warunki kontraktowe, które wciąż go obowiązywały, nie mógł legalnie podpisać się pod żadnym z utworów, które trafiły na album. Uznaje się jednak, że wokalista miał duży udział w powstaniu takich utworów jak Run to the Hills, Children of the Damned i The Prisoner.

Grafika, która znalazła się na okładce, została stworzona przez Dereka Riggsa. Początkowo miała ona być okładką singla Purgatory, jednak menedżer zespołu uznał, że jest zbyt dobra i powinna zdobić długogrający album.

Na The Number of the Beast pojawia się bardzo dużo odwołań do słynnych filmów, szczególnie kina grozy. Tak oto numer tytułowy został zainspirowany produkcją Omen II, a dokładnie to koszmarem, jaki przyśnił się do seansie Harrisowi. Kawałek Children of the Damned odwołuje się do filmów Wioski przeklętych z 1960 roku i Dzieci przeklętych z 1963 roku, a The Prisoner zawiera sporo odniesień do brytyjskiego programu telewizyjnego pod tym samym tytułem.

Album ma zauważalnie mroczną atmosferę - być może bardzo duży wpływ na to miało to, co działo się w studiu nagraniowym. Muzycy w wielu wywiadach wspominali o tym, że różne podejrzane sytuacje działy się od samego początku: samoistnie włączające i wyłączające się światła, psujący się sprzęt, z którego na dodatek wydobywały się dziwne dźwięki. Momentem kulminacyjnym był moment, gdy producent płyty, Martin Birch, w drodze do studia miał wypadek samochodowy. Legenda głosi, że zderzył się on z autobusem, którym jechała... grupa zakonnic, a mandat wyniósł 666 funtów!