Debiutancki album zespołu jeszcze z czasów, gdy na jego czele stał Peter Green to odświeżająca, wciągająca dawka klasycznego bluesa, idealnie połączonego z klasycznym rockiem. Arcydzieło do dziś.

Pierwszy album formacji, nagrany z udziałem Stevie Nicks i Lindseya Buckinghama można dziś traktować jako swego rodzaju nowy początek. To tu grupa pokazała, że najlepiej sprawdza się w tym tak bardzo wciągającym popowo-rockowo-folkowym stylu. Krążek okazał się być dużym krytycznym i komercyjnym sukcesem - pierwszą namiastką tego, co czekało Fleetwood Mac w najbliższych latach.

Podwójny album, będący równocześnie swego rodzaju muzycznym eksperymentem i próbą oderwania się od nieco bardziej komercyjnego, gładkiego, radiowego brzmienia poprzedniczki, czyli przełomowego Rumours. Choć tuż po premierze wydawnictwo zostało uznane za komercyjną porażkę, to krytycy szybko docenili jego potencjał. Słuchany dziś Tusk wciąga - i jest w stanie zachwycić wcale nie mniej, niż klasyk z 1977 roku.

Nagrany po długiej przerwie i z ogromnym zamiarem powtórzenia tego, co udało się zrobić Rumours. Powstały z solowego projektu Buckinghama album, po dodaniu do tego cząstki duszy każdego z członków i członkiń Fleetwood Mac przeobraził się w coś pięknego, idealnie pasującą do brzmienia lat 80. perełkę. To ostatni album Fleetwood Mac nagrany w tym pełnym, najbardziej znanym składzie - nie można sobie wyobrazić piękniejszego podsumowania.

ZOBACZ TAKŻE: Ciekawostki o "Tango in the Night"

Mało kto chyba spodziewał się na pierwszym miejscu czegoś innego. Rumours to album absolutnie wybitny, idealny w każdym calu i doskonały w każdym jego momencie. Nie wiem, czy można znaleźć inny projekt, tak cudownie oddający atmosferę końcówki lat 70. Ciężko wybrać z tej płyty ten jeden najlepszy utwór, ten najbardziej godny uwagi moment - Rumours stanowi zwartą, idealną całość - i na zawsze pozostanie jednym z najważniejszych albumów w historii muzyki.

ZOBACZ TAKŻE: Dzień, w którym Fleetwood Mac stworzyli "Rumours"