Okładkę albumu Heaven and Hell zaczerpnięto z obrazu zatytułowanego, po prostu, Smoking Angels, który powstał w 1979. Jej autorem jest amerykański artysta Lynn Curlee. Zainspirował się on fotografią z drugiej połowy lat dwudziestych XX wieku przedstawiającą aktorki przebrane za anioły, które paliły papierosy w trakcie przerwy przedstawienia. Z kolei na tylnej stronie albumu widzimy szkic członków Black Sabbath autorstwa Harry'ego Carmeana. 

Utwór tytułowy jest prawdziwą ozdobą albumu z 1980. Uwagę zwraca zwłaszcza pulsująca linia basu. Jej autorem jest Geoff Nicholls, który – jak już zostało wspomniane w artykule – zastępował przez jakiś czas Geezera Butlera. 

Jak sprawdzić czy dany utwór to dzieło udane? Muzycy Black Sabbath postanowili to sprawdzać w... klubie ze striptizem znajdującym się w pobliżu studia nagraniowego. Jeśli kompozycja podobała się tancerkom i odwiedzającym, to członkowie zespołu nie mieli w tym zakresie już żadnych dalszych wątpliwości. 

W trakcie sesji nagraniowych sporo się działo. Pewnego dnia Tony Iommi postanowił zrobić żart Billowi Wardowi, który wymknął się ostatecznie spod kontroli. Gitarzysta oblał go roztworem używanym przez techników studyjnych do czyszczenia głowic taśmowych. Następnie go... podpalił. Perkusista doznał oparzeń trzeciego stopnia. Na nogach pozostały mu natomiast blizny po całej tej sytuacji. 

W studiu, w trakcie tworzenia Heaven and Hell, pojawił się także basista Craig Ruber, którego Ronnie James Dio znał z czasów Elf i Rainbow. Zdołał on nagrać wszystkie partie płytę, ale wtedy do składu powrócił Geezer Butler, który postanowił zająć się tym wszystkim po swojemu, od początku do końca.