Tytuł EP-ki wziął się z pewnego eksperymentu, który przeprowadził Jerry Cantrell. Będąc uczniem trzeciej klasy gitarzysta dostał dwie słoiki, wypełnione muchami - jedne miały być karmione regularnie, drugie wręcz przeciwnie. W tym, w którym muchy zostały przekarmione doszło do ich nadmiernego rozmnożenia, a kolejno owady zjadły się nawzajem, te niedożywione zaś przeżyły w słoiku prawie rok. Jak powiedział Cantrell: "Myślę, że tkwi w tym pewne przesłanie".

Do eksperymentu nawiązuje także okładka, przedstawiająca młodego chłopca, przyglądającego się słoikowi pełnemu much. Fotografie wykonał Rocky Schenck w swojej jadalni, dokładnie 8 września 1993 roku. By nałapać tyle much, asystent fotografa udał się do okolicznej stajni! Kto znajduje się na okładce? Tego nie wiadomo, gdyż, jak przyznał sam Schenck, zupełnie zapomniał nazwisko chłopca!

Jest to pierwsze i równocześnie jedyne wydawnictwo w karierze Alice in Chains, które zostało w pełni wyprodukowane przez zespół.

Co ciekawe, EP-ka ta to równocześnie pierwsze w karierze wydawnictwo zespołu, któremu udało się dotrzeć na szczyt amerykańskiego Billboardu. By było jeszcze lepiej, jest to także pierwszy minialbum W HISTORII tej listy, któremu udało się zająć na niej pierwsze miejsce. Sukces ten powtórzyli dziesięć lat później Panowie z Linkin Park za sprawą EP-ki Collision Course, nagranej z Jayem-Z.

Choć to rzeczywiście, pierwszy pełny muzyczny projekt, nagrany przez grupę z Mikem Inezem w roli basisty, to nagrywał on z zespołem już wcześniej. Mowa o dwóch utworach, które trafiły na soundtrack filmu Bohater ostatniej akcji, czyli What the Hell Have I i A Little Bitter. Zostały one nagrane i wydane na rynku jeszcze przed Jar of Flies.