O Zespole: Obecny Blur powstał w 1989 roku, kiedy to zespół podpisał kontrakt z Food/EMI. Dzięki niezwykłej odporności muzyków, zespołowi udało się przetrwać narastające wokół nich kontrowersje...

Debiutancka płyta „Leisure” zapowiadała narodziny pełnego inwencji twórczej i charakteru zespołu, który zabawiał się popem z iście art-punkową ekscentrycznością, tym samym Blur dokonał prawdziwej rewolucji brzmienia brytyjskiego popu.

Jak podczas każdej rewolucji, również i tym razem nie obeszło się bez ofiar. Rok 1992 miał być wielkim krokiem naprzód, ale złe zarządzanie doprowadziło zespół na skraj bankructwa, zaś tournee po Stanach, które miało podreperować budżet grupy, zakończyło się ogólną katastrofą. Nieprzypadkowo więc najsmutniejsza piosenka na przejmującym albumie „13” (1999) nosi tytuł „1992”. Ich druga płyta – „Modern Life Is Rubbish”, znów forsowała przekonanie, że właśnie typowo brytyjski rock może być fajny, a kiedy 25 kwietnia 1994 roku ukazał się trzeci album – legendarny „Parklife”, cała Wielka Brytania była już tego samego zdania. Blur był wówczas najlepszym brytyjskim zespołem, zarówno pod względem ilości sprzedanych płyt, jak i olbrzymiego wpływu na całą kulturę.

Na „The Great Escape” (1995) zespół udoskonalił to co prasa nazwała Britpopem. Jednak muzycy nie czuli się zbyt dobrze w roli gwiazd popu i kierowani naturalną przekorą postanowili iść ostro do przodu. Na ich płycie z 1997 znalazł się nawet utwór właśnie pod tytułem „Movin' On” (Ruszając dalej), który rzeczywiście był zwrotem o 180 stopni tzn. hałaśliwy, ostry, zupełnie nieangielski. Jak donosi Dave Rowntree, dziennikarze w Izraelu oskarżyli zespół o uśmiercenie Britpopu. Ale już odpornym dotąd na uroki zespołu Amerykanom tak przypadł do gustu „Song 2”, że chcieli wykorzystać utwór jako swego rodzaju „ścieżkę dźwiękową” podczas premiery nowego Stealth bombera. Blur oczywiście odmówił.

W 1999 zespół nagrał wspomnianą już płytę „13”, która była jeszcze bardziej radykalną wyprawą w krainę dźwięków, inspirowaną przez mroźne pejzaże Islandii.

Blur AD 2003 to w dwóch trzecich abstynenci, w jednej trzeciej ojcowie, w trzech trzecich zaś bardzo dojrzali muzycy.