O Zespole: Marillion to grupa rockowa z Wielkiej Brytanii, która powstała w 1979 roku. Nazwa zespołu nawiązuje do tytułu powieści J.R.R. Tolkiena „Silmarillion”.

W pierwszym etapie twórczości grupy jej liderem był jej wokalista Fish, który wprowadził parateatralną formę koncertów, opartą głównie na jego histerycznym śpiewie, kostiumach i makijażu. Do inspiracji muzycznych grupy należy z pewnością zaliczyć m.in.zespół Pink Floyd, chociaż Marillion potrafił stworzyć własne brzmienie, z którego czerpali chętnie inni muzycy. Poszczególne albumy grupy często dotyczą różnych aspektów i etapów życia – np. „Misplaced Childhood” to opowieść o dzieciństwie i jego wpływie na dorosłego człowieka, natomiast „Clutching At Straws” porusza temat alkoholizmu i samotności płynącej ze sławy.

Po nagraniu czterech albumów Fish zdecydował się na karierę solową i w 1988 opuścił grupę. Nowym wokalistą został Steve Hogarth - wczesniej członek zespołu The Europeans, współpracował też m.in. z The The i Julianem Cope’em. „Nowy Marillion” zerwał z piętnem grupy zakorzenionej w rocku progresywnym lat 70. W nowym składzie grupa nagrała kolejnych dziewięć albumów. Hogarth wraz z pozostałymi członkami Marillion - Steve’em Rothery (gitara), Markiem Kelly (instrumenty klawiszowe), Pete’em Trewavasem (gitara basowa) oraz Ianem Mosley (perkusja) nigdy nie przywiązywali wagi do mody panującej w świecie muzycznym. Obecnie wśród fanów zespołu można znaleźć zarówno miłośników rocka progresywnego, jak i Radiohead czy Massive Attack.

Grupa zaskoczyła wszystkich singlami „Don’t Hurt Yourself” oraz „You’re Gone”, które trafiły na brytyjską listę Top 20 (ten ostatni znalazł się aż na 7. miejscu). Należy pamiętać, że Marillion zrezygnował w pewnym momencie ze współpracy z dużymi wytwórniami płytowymi i otworzył własną, uzyskując tym samym niezależność.

W 2007 roku wydali czternasty z kolei album pt. „Somewhere Else”, który z kolei osiągnął dwudzieste czwarte miejsce na brytyjskiej liście przebojów, natomiast promujący płytę singiel - „Thankyou, Whoever You Are” zajął miejsce piętnaste.